Dit is een selectie van quotes van Alexander – uit boeken, uit tape-opnames van bijeenkomsten, of zoals herinnerd door mensen die hem gekend hebben.
Het is wel waar maar niet uit uw mond.
Een goede sadhana is een korte sadhana (alles wat je doet om tot realisatie te komen).
En dan komt de aap uit de mouw – die u er overigens eerst zelf ingestopt had.
Iedereen heeft een item. Een aasje of troefje wat je achter de hand houdt. Je zelfonderzoek gaat tot dat punt, waarop je zegt: “Maar nu wordt het me toch iets te gortig”…Exact op dat moment ben je bij je angst uitgekomen.
De spijker op de kop en de plank volledig mis.
Het laatste wat je verlaat is ijdelheid.
Tegen een bezoekster die zich afvroeg waarom hij zich ergens druk over maakte: “Laat je niet misleiden door mijn serieusheid”.
Neem het niet persoonlijk, maar neem het wel.
Het zaad is gezaaid en de seizoenen doen de rest.
Iedere dag Koninginnedag wat mij betreft.
Bezoeker: je kunt toch alleen maar focussen op verschijnselen? Hoe kun je je dan richten op Bewustzijn?
Alexander: Zie onwaarheid als onwaarheid, dat is genoeg.
Aanvankelijk wilde ik carrière maken als zanger in de flamenco, maar het leek toch meer op een koe die aan het huilen was.
Liefde is het inzicht dat de dingen en mensen niet iets anders kunnen zijn dan wat ze zijn.
Niemand kan zo perfect jou zijn als jijzelf.
Teleurstelling is net zo groot als je verwachtingen waren.
Een ik-structuur kan net zo min gelukkig worden als een gordijn dat kan.
Weet je hoe je kunt checken of je met een echte guru te maken hebt? Dat er in de loop der tijd steeds andere formuleringen, voorbeelden en metaforen langskomen. Iemand die altijd maar precies hetzelfde blijft zeggen, moet je niet vertrouwen.
Ik beschouw mijn gesprekken als muziek, de volgende keer kan het misschien beter, misschien slechter zijn, maar nooit hetzelfde. Het kan nooit op dezelfde manier gezegd of herhaald worden. Dat het op zoveel verschillende manieren weer herhaald kan worden, is een waar wonder en houdt me niet alleen in leven maar verrijkt mijn leven al eeuwen.
Het manifest maken van deze Kennis is als een gift van een bloem aan een tuin. Jullie zijn de tuin.
Alle zogenaamde objecten in het gewaarzijn en het gewaarzijn zelf zijn volledig verweven. Zijn Een. Om in deze misvatting van een kunstmatige scheiding te geloven en te leven is als het hebben van een ‘getuige – verdachte’ relatie.
Op een keer vroeg ik Alexander: ” Hoeveel mensen heb je nu al de verlichting ingedreven?” Hij zei: ” Dat teken ik heel nauwgezet aan in mijn grote goeroe-handboek als in een soort van doopregister. Maar aan mensen die in dit leven geen enkele kans maken om verlicht te raken, zoals jij, mag ik daarover volgens onze traditie geen enkele mededeling doen!”
Jij bent zo’n pechvogel, jij raakt vast pas verlicht bij je dood, kun je er niet eens van genieten.
Verlichting zoeken door middel van het zoeken naar antwoorden op vragen, is als het willen vinden van de horizon. Hoe harder je ernaar toe rent hoe sneller hij wegvlucht.
Het hoofd helder, het hart open en de handjes laten wapperen.
Bezoeker tegen Alexander: ik vind het zo kenmerkend dat U zo onvoorspelbaar bent. Alexander: ik vind het van u zo kenmerkend dat U zo voorspelbaar bent.
Niet zoals het was, niet zoals het zou moeten zijn, maar precies zoals het is.
“Ik weet hoe het heelal in elkaar zit. Zal ik het vertellen?”
– Stilte uit de zaal –
“Typisch, dat wil nooit iemand weten …”
Hoe gaat het met u? – Als u mij vertelt wat het het is, zal ik het u vertellen.
Hoe is het met Alexander? – Als ik hem tegenkom zal ik het hem eens vragen.
Over zijn inspirator en vriend Wolter Keers vertelde hij graag dat die geen vegetariër was omdat hij niet het misverstand wilde wekken dat je van spruitjes eten verlicht wordt.
Tegen mensen die met ogen dicht op de bijeenkomsten zaten: “Heb ik net een mooi overhemd aangetrokken, zitten jullie met je ogen dicht. Mediteren doe je maar in je eigen tijd”.
Zen? Dat is voor de echt zware gevallen!
Ik heb laatst een heel dik boek over Zen gelezen. Daar stond alleen maar in wat Zen niet is.
Tegen een bezoeker:
“Wat heb jij een paarse aura.”
Bezoeker schrikt zichtbaar.
“Oh, nee het is je overhemd.”
(bezoeker had inderdaad een wat fel gekleurd overhemd aan)
De meeste vrouwen hier zien er uit als Russische vrachtwagenchauffeurs en de mannen als Bambi.
Als vrouwen moeder worden, verliezen ze vaak het meisje in zichzelf en zijn ze voorgoed moeder. Hun mannen vinden dat jammer, want die willen dat meisje ook.
Bezoeker: “Sat & chit is duidelijk, maar dat ananda zie ik niet zo”
Alexander: “Twee van de drie is niet slecht.” (Sat=wat is, chit= bewustzijn, ananda=geluk. Volgens advaita is de werkelijkheid uiteindelijk satchitandanda).
Bezoeker: ik ben open-minded genoeg, maar niet zo open-hearted. Alexander: leuk gevonden.
Over de juiste houding om tot zelfrealisatie te komen: je moet als een kat zijn die eindeloos voor de deur gaat liggen… het lijkt alsof ie slaapt, maar nee, zodra de deur een kiertje open gaat sluipt de kat naar binnen…
Met Alexander in de auto kwam ik aan in Baarn vlak voor de lezing op donderdagavond. Ik zag uiteraard de mensen staande bij de voordeur en al die mensen uit alle richtingen aankomend met de auto, met de fiets en met de trein. Alexander: ” Kijk daar komen ze weer, al die schapen op zoek verlichting, ze moesten eens weten……en daar betalen ze dan ook nog voor!”. Ik begrijp je niet, zei ik. “Betaal jij nu ook maar gewoon, ga zitten en hou verder zoveel mogelijk je mond!
Bezoekster: “ja, dat zeg ik ook altijd!” Alexander: ”ja maar, het maakt nogal uit wie het zegt”
De wereld is een boemerang, wat je er in gooit krijg je terug.
Het ego is de clown die het applaus voor de acrobaten in ontvangst neemt.
Als je toegewijd bent aan iets
verschuift het zwaartepunt van het ik.
Als je ongelukkig bent ontdek je dat je nergens aan toegewijd bent.
Een verlichte ziet alleen maar verlichten.
We zullen zien…Als iemand meende iets begrepen te hebben
Pas nu ik me met niets meer identificeer ben ik vrij om me met alles te identificeren.
Het beste dat je kinderen kunt geven zijn gelukkige ouders.
Kinderen kijken goed naar wat je doet, maar ze luisteren slecht naar wat je zegt.
Een bezoekster maakte zich zorgen dat ze “slecht” was. Alexander dacht hier even rustig over na en vroeg haar toen: “zou jij een hond in brand durven steken?” “Nee!” zei het meisje geschokt. “Dan valt het wel mee” zei Alexander en wendde zich tot een volgende vragensteller.
Toen mijn verloofde tegen mij zei: ik snap je helemaal, heb ik het meteen uitgemaakt.
Mannen die aan spiritualiteit doen, zijn eigenlijk watjes.
Wat indruk maakt moet uitgedrukt worden.
Meneer, u bent wel heel erg debiel, maar net weer niet debiel genoeg voor deze club.
Het is eigenlijk heel eenvoudig, maar jullie staan er op het ingewikkeld te maken.
Er zijn maar twee problemen: of er is iets dat je niet wilt of je wilt iets wat er niet is.
Wat wil je – gelijk of geluk?
Steeds als je ergens mee in conflict bent wil je een bepaald idee wat je hebt niet loslaten.
Gebrek aan vertrouwen in het bestaan zelf
leidt tot trots en machtsgevoel.
Wie niet ziet dat het Bestaan alles doet, denkt dat hij het zelf doet.
waar trots is, is gebrek aan dat vertrouwen.
Bezoeker: ‘Ik wil het graag hebben over Bewustzijn …’
Alexander: ‘Dat wordt dan een rustige lezing.’
Na mijn tijd zullen er ongetwijfeld mensen komen, die mij proberen na te doen. Maar een kopie zal altijd herkend worden als een kopie.
Bijna vaste prik aan het begin van een satsang: “zo, waar gaan we het over hebben vandaag?”
Binnen het denken is er geen antwoord op je vragen. En buiten het denken heb je geen antwoord nodig.
Tegen iemand die voor de zoveelste keer op de eerste rij had plaatsgenomen: ‘Die kop heb ik nu al zo vaak gezien. Ga maar achteraan zitten!’
Yogananda heeft een boek geschreven: Autobiography of a Yogi. Onzin natuurlijk, een echte yogi heeft geen autobiografie meer.
Tegen een bezoekster, die een boze brief naar hem had geschreven naar aanleiding van een aanvaring op een vorige satsang: ‘Ik was heel blij met je brief! Eindelijk voel je weer eens wat.’
Tegen een bezoekster die betoogde dat uiterlijk volkomen onbelangrijk is: “Hoe ziet jouw man er uit? Is het een monster? Nee hè? Dacht ik al.
Jullie richten je hier in alsof je nog 300 jaar blijft.
Over 100 jaar zijn alle problemen van alle mensen hier ook weer opgelost.
Geen zelfrealisatie zonder tranen.
Wees gehoorzaam aan de aard der dingen.
Vergelijkingen gaan altijd mank in de details.
Alexander: “Als ik aan nieuwe bezoekers vraag wat ze denken hier te vinden zeggen ze bijna allemaal: “oh, ik heb helemaal geen verwachtingen, hoor”. Maar ze zouden toch raar opkijken als ik vervolgens een betoog over het broedgedrag van de pinguïns zou gaan afsteken”
Je mag wel iets verwachten, als je maar niet verwacht dat het uitkomt.
Je kunt niet alles met logica begrijpen. Pak maar eens het handje beet van een kind van zes maanden. Logisch gezien is het gewoon wat botjes met wat vlees er omheen. Maar hou dat handje maar eens vast en kijk dat kind maar eens aan. Dan smelt je helemaal.
Amrito, zeg jij eens wat.
Problemen die je aan ziet komen dien je te vermijden.
Dat je spontaan wilt zijn, komt spontaan op.
Het is onmogelijk niets te verwachten; verwachten is menselijk.
Alles is illusie. Maar wat als je droombenen door een droomtram er af worden gereden? Dan piep je wel anders.
Wat rest is dankbaarheid.
Je voelt je of verheven boven andere mensen, of je voelt je minderwaardig. Zelden gelijkwaardig. Let maar eens op.
Tot inzicht komen is wezenlijk en totaal zien dat je nergens aan vastzit.
Hoe minder je jezelf definieert, hoe leuker het wordt. Anderen gaan voor je invullen wat je kostuum is. Constant carnaval.
Wat heb je liever: liefde of een miljoen? Euh… Liefde? Alexander: Ha! Dom. Liefde ben je al, dus je kan beter achter dat miljoen aan.
Een zoeker kan niet echt genieten. Als hij in een bos loopt ziet hij in iedere boom een uitnodiging zich op te hangen.
Als je aan jezelf wilt werken kun je dat het beste voor je zelfrealisatie doen, want daarna heb je daar helemaal geen zin meer in. Wie zou je moeten veranderen?
Om iets te kunnen ontkennen moet je het al kennen.
Bezoeker: dat wil ik helemaal niet weten. – Alexander: dat laat zien dat u het al weet.
Waarnemen dat je doodmoe bent kost geen enkele moeite.
Een verwijzing is een verwijzing, meer niet. Als je in Amsterdam bent aangekomen en je zegt: ik vind het niet erg op de bordjes “Amsterdam” lijken heb je gemist waar het echt om gaat.
Als je in Amsterdam wilt komen ga je toch niet in de bordjes “Amsterdam” klimmen? Nou dan!
Het is zo dichtbij dat je er overheen kijkt.
Schiet op, stel nou eens vragen! Je moet een guru helemaal uitmelken.
Jnani’s zijn de spionnen van God
Jullie hebben geen idee wat echte liefde is.
Je kunt zien dat seks niet wezenlijk bevredigt: anders zou één keer wel genoeg zijn.
Liefde is dat je beschikbaar bent voor datgene wat de ander voor zijn groei nodig heeft, zelfs als dat betekent dat je daardoor die ander kwijt raakt.
Zijn er nog vragen? Denk niet dat er slechte of onzinnige vragen zijn, alle vragen zijn welkom.
Ik ben gek op eigenwijze mensen. Die kunnen voor zichzelf denken.
Liefde is niets ontkennen, liefde is alles incluis.
Er is uiteraard geen hoop voor het zelfbewustzijn, omdat het zelfbewustzijn hoe dan ook ten dode is opgeschreven. Het was ooit niet en zal ooit niet zijn. De investering in een zelfbewustzijn is dan ook een investering in een absoluut illusoire, failliete inboedel.
Het enige wat je zeker weet is dat je er bent. De rest is tweedehands informatie.
Als je iets kostbaars ontdekt zou je het niet meteen moeten delen. Je kunt het beter een tijdlang in stilte koesteren. Maar jullie gaan meteen met al je vrienden telefoneren als je een doorbraak hebt gehad.
Je hoeft maar te zeggen: “Je liegt soms een beetje, hè?” en negen van de tien denken dan dat je helemaal door ze heen kan kijken en geweldige mensenkennis hebt.
God is Geboorte, Onderhoud en Destructie.
Mannen zijn altijd bang voor vrouwen, omdat ze beseffen dat ze eigenlijk veel potenter zijn.
Mannen willen altijd, maar kunnen niet altijd. Vrouwen kunnen altijd, maar willen niet altijd.
Het blijft tobben natuurlijk.
Er moeten mensen zijn geweest die aan het begin van de tachtigjarige oorlog zijn geboren en die precies tachtig jaar zijn geworden. Heb je dan even pech!
De meeste mensen zeulen door, tot ze worden weggezeuld.
Je hoeft je niet te gedragen, je wordt gedragen.
Alles komt uit liefde voort.
Jullie zijn liefde, op zoek naar zichzelf.
Je kunt niet anders zijn dan in het hier en nu. Dat hele gezeur van: “Ja, ik ga dan steeds maar uit dat hier en nu…Je zou niks liever willen, maar je kunt er helemaal niet uit!
Als een rots gevestigd in Zijn.
Het grootste talent van de mens is zichzelf voor de gek houden.
De meeste mensen willen geen bevrijding maar bevrediging.
“Op een dag ging ik naar zo’n medium die met de doden kan praten. Wolter (Keers) was al een tijdje dood, maar misschien konden we toch nog contact krijgen. En ja hoor, dat lukte. Dus ik vroeg via dat medium aan Wolter: “Hoe is het daar?” Kregen we als antwoord: “Hoezo daar? Ik ben hier”. Lachend: “Toen wisten we het meteen zeker: ja, hoor, dat is inderdaad Wolter”
Problemen houden van mensen.
Zijn redenering dat het nog niet zo gemakkelijk is om nederig te blijven: “dan doe je bijvoorbeeld iets heel goeds, bijvoorbeeld geld geven aan een arm vrouwtje, en dan denk je onwillekeurig toch: “wat goed dat ik dat geld heb weggegeven”. Maar dan denk je weer: “wat slecht van mij dat ik dat goed vind van mijzelf”. Maar dan denk je vervolgens weer: “toch wel goed dat ik het slecht vind dat ik dat goed vind”.
Alexander noemde mensen die wat wijsneuzig andere zoekers van dienst dachten te zijn door iets “dieps” te zeggen ook wel “de hulpsinterklazen”.
Je moet je zwaartepunt verleggen naar het Zijn zelf.
Wat ziet dat je met het zwaartepunt in je hoofd zit?
Ontspan in dat bewuste Zijn.
Als je verdrietig bent of depressief, wees dat dan helemaal. Doe de gordijnen dicht, steek druipkaarsen aan en zet Leonard Cohen op. En als je daarin totaal bent dan zie je dat het heel moeilijk is om dat lang vol te houden.
Bezoeker: ‘Maar er is ook zoveel waar ik me aan erger. Dan sta ik in de rij voor de kassa te zuchten …’
Alexander: ‘Ja zeg, zó kan ik óók problemen hebben!
Alexander vertelde wel eens dat in de winkel een oud vrouwtje probeerde voor te dringen. “Gaat uw gang, ik heb nog de tijd!”, voegde hij haar toe.
Of ik nou bloemen vind op de motorkap van mijn auto of nare brieven in de brievenbus: beide doet me niks.
Praise or blame; it’s all the same
Los laten is een ander word voor verwijlen in dat bewuste Zijn.
Het wil wel eens gebeuren dat, als je het eenmaal ziet, je een tijdlang helemaal in bliss rondloopt. Dat is niet erg; zeker als je een rottige jeugd hebt gehad is dat wel een leuke bijkomstigheid. Maar als het te lang duurt geef je ze een kopje thee met zout, of je duwt ze een keer van de trap, en dan gaat het wel snel weer over.
De eerste vijftig keer mag je geen vragen stellen. Luister naar wat er hier gezegd wordt, en kijk dan eerst of het iets voor u is.
Nee, jij niet. De volgende! Nee, u ook niet! Wie?
Niemand? Dan gaan we naar huis.
Het waarnemen van een object bewijst het waarnemen, niet het object
Alexander vroeg ons vragen op een papiertje in te leveren. Ik had er drie, alleen de laatste kan ik me nog herinneren: “Je zegt dat er eigenlijk niets bestaat, maar de ervaring leert anders, hoe zit dat?” De antwoorden weet ik nog alle drie:
“ja”
“nee”
“zo zit dat”
Een vriend van mij is net terug uit Japan, heeft daar een paar jaar in een Zen klooster doorgebracht. Ik zei tegen hem: waarom toch dat vreselijke langdurig zitten – je knieën helemaal in brand en nog weet je het niet. Kom toch bij de Advaita man; ’s ochtend gewoon koffie en een croissantje.
Beschikbaarheid is het geheim. Het tegenwoordig zijn is het geheim, het niet willen worden, niet willen veranderen, maar de dingen hun verhaal laten vertellen.
Het leven begint pas als je het verloren hebt.
Je verlies is je winst.