Het ontwaken bekroop me. Ik volgde een opleiding tot yogaleraar in Engeland en koos uit nieuwsgierigheid twee boeken uit om te lezen, «The Power of Now» van Eckhart Tolle en «I Am That» van Sri Nisargadatta Maharaj. Bij het lezen van «The Power of Now» ging er een lampje van binnen branden, alles in het boek leek zo overduidelijk waar en zo gemakkelijk toegankelijk. Ik begon toen «I Am That» te lezen en in de eerste paar pagina’s voelde ik een diepe resonantie. Toen ik daarna op straat liep, stopte het onophoudelijke denken spontaan, ik was verbaasd. Een paar dagen later, in een moment van volledige elegantie, had ik een duidelijk besef van wat echt was en wat illusie was en alle verdere vragen werden overbodig. Vanaf dat moment werd de geest stil en ging op de achterbank zitten. Een paar weken later ontmoette ik mijn eerste spirituele leraar, Tony Parsons. De ontmoeting was kort, maar het effect was diepgaand en het jaar daarop waren het Tony’s woorden “er is niemand” die keer op keer bij me terugkwamen, waardoor de verschuiving plaatsvond en het weten diep verankerd werd.
Maar ontwaken is iets grappigs, het is nooit helemaal wat je denkt dat het is. Zelfs achteraf. Lange tijd leek het alsof de essentiële verschuiving plaatsvond in een moment van realisatie. Nu zie ik dat het besef slechts een moment van kristallisatie was, het hoofd kreeg eindelijk waar het hart altijd naar verlangd had, wat het op de een of andere manier al wist, en ik begon de subtiliteit van het hart te leren kennen. Wat de verschuiving wordt genoemd, is dan de innerlijke afstemming hierop, het is geen mentale positie die je kunt kiezen of niet… dat is altijd het verrassende, het is alsof de realiteit verandert, elke cel transformeert. Het is alsof de kamer eerder vol water was geweest en iemand langskwam om het leeg te laten lopen ~ op de een of andere manier is alles licht en helder.
Sinds dat moment van transformatie is er een diepe toewijding geweest om deze Waarheid te leven en er is een gestage ontspanning in geweest. Meer begrip komt en gaat, maar de echte beweging is om meer en meer verankerd te zijn in aanwezigheid. Externe situaties kunnen dat steeds minder verstoren.. Door alle inzichten en misvattingen heen, langs alle nieuwe en verheven ervaringen en voorbij alle twijfels en zekerheden en emoties. Wat altijd blijft, is de onaantastbare rust en stilte en het onveranderlijke bewustzijn dat er gewoon is.