De eerste paar duizend levens verliepen dramatisch; ze waren kort, onbevredigend en eindigden bijna altijd hardhandig. De volgende paar honderd verliepen wel wat beter, maar ik ben toch blij dat ik het meeste daarvan inmiddels weer vergeten ben.
Zoeken begon op twaalfjarige leeftijd toen ik voor het eerst over Boeddhisme las. Binnen een jaar begon ik mijn klasgenoten te verwarren met vragen over het geluid van één klappende hand of liet her en der berichtjes achter zoals “je weet niet wat je ziet”. Ik raakte vooral geïnspireerd door de enigszins angstaanjagende maar fascinerende zenmeesters die onbegrijpelijke koans hadden achtergelaten. Ik begreep niet goed wat ze eigenlijk bedoelden, maar het voelde wel alsof het belangrijk was waarnaar ze verwezen.
Hoe is dat eigenlijk als je altijd alleen maar bewustzijn bent en ook niets anders ziet dan dat?
Wel, dat is precies jouw huidige situatie. Op dit moment kijkt bewustzijn naar bewustzijn. Wat je ook maar ziet, waar je ook maar naar kijkt – het is een verschijnsel in bewustzijn en het wordt opgemerkt door bewustzijn. Dat is wat je bent, dat is wat er is. En als je dat eenmaal ziet, dan zie je het ook altijd.
Het is net als kleuren zien; die zijn er altijd en overal, maar over het algemeen besteed je er niet veel aandacht meer aan – opmerken dat alles een kleur heeft is op een gegeven moment vanzelfsprekend geworden.
In november 2012 werd ik door Patrick Kicken geïnterviewd.
of
Mijn naam is Onno Veerman. Mocht je naar aanleiding van de
teksten hier willen reageren, dan kun je een mailtje sturen naar
onnoveerman(apenstaartje)yahoo-punt-com.
