Dit is een actieve vorm van mediteren die hindernissen als angst, onzekerheid en voorzichtigheid kan doen wegsmelten. Het opent je, waardoor je meer kunt voelen dat er liefde door je heen stroomt. Het ontwikkelt gevoelens van vreugde, vriendelijkheid en vrijheid. Als je al in de lach schiet als je deze titel leest is deze speciaal geschikt voor jou – maar als je meteen smelt als je dat leest, moet je het misschien niet te vaak doen, anders wordt je helemaal een watje.
Als ik mezelf ervaar als een persoon in de wereld zal er altijd een onderliggend gevoel van angst en kwetsbaarheid zijn. Als ego beoordeel ik, houd ik afstand, ben ik voorzichtig, hou ik mijn belangen goed in de gaten. Als het nodig is kan ik mezelf verdedigen.
Maar als ik liefde voel kan ik ontspannen, oordeelloos kijken, nabij zijn, open zijn. Er is geen botsing van belangen meer, ik hoef niets te verdedigen, ik kan niet anders dan alleen maar eindeloos geven. Het stroomt door me heen en laat me verdwijnen.
Deze liefde is niet de passie en het drama van het ego, geen hitte en vuur, geen gehechtheid en verkramping. Het is eerder als een koele bries op een zomeravond, het gelach van kinderen in de verte, de stilte van de nacht, maanlicht over een open veld.
Bewustzijn en liefde samen zijn mijn ziel; het is het vermogen om alles wat waardevol is op te merken, te kunnen voelen wat kwetsbaar is, intuïtief te weten dat alles heilig is, ontzag te voelen voor de immensiteit van het bestaan, verbaasd te blijven over de eindeloze creativiteit van het leven, me oneindig klein durven te voelen in een oneindig groot heelal, liefde te voelen voor alles wat is.
Ik weet maar weinig. En zelfs dat weinige is niet zeker. Maar ik hoef niet te twijfelen aan de liefde – ik kan altijd liefhebben, hoe moeilijk de omstandigheden soms ook zijn.
Ik adem liefde in, ik adem liefde uit.
Als ik me bewust ben van de liefde, en als ik houd van datgene wat er nu is ben ik deel van het geheel en het geheel is deel van mij. Ik smelt in open aanwezigheid, ik los op in het subtielste van het subtielste. Liefde wordt spontaan, overstromend, moeiteloos, zonder reden of doel, creatief en vreugdevol. Dit moment, dit wat nu gebeurt is liefde in beweging. Op dit moment, hier en nu, ben ik liefde.
Ik adem het in, ik adem het uit.
Elke ochtend, als je wakker wordt, zeg je tot jezelf: “ik ben liefde”. “Ik ben liefdevol bewustzijn”. “Ik hou van alles wat ik zie en ervaar.”
Het maakt niet zo veel uit wat je precies zegt, je kunt elke frase gebruiken die voor jou het sterkst resoneert. Als je deze meditatie begint kun je misschien even recht gaan zitten en een paar keer diep in – en uitademen. Bewust ademen helpt je om in contact met je lichaam te komen, om meer in het hier en nu aanwezig te zijn. Zeg dan tegen jezelf: “ik adem liefde in, ik adem liefde uit”.
Terwijl je dat doet laat je ook de liefde die je inademt door je lichaam gaan. Door je buik, door je armen en handen, langs je rug, in je schoot, door je benen en voeten. Merk op dat er misschien plekken zijn waar liefde niet moeiteloos naar binnen kan stromen, maar forceer niets. Laat liefde het werk doen, laat liefde om die plekken heen stromen en vertrouw er op dat op den duur ook elke plek in je lichaam in staat zal zijn om liefde toe te laten.
Ik adem liefde in, ik adem liefde uit.
Merk de stroom van gedachten op die als vanzelf geproduceerd wordt. Probeer je er niet door te laten meevoeren, maar wees ook liefdevol voor al die gedachten. Ze zijn niet wie je bent, ze definiëren je niet, ze komen en gaan. Hou van de gedachten, hou van het denken, hou van het gekwetter. Maar keer steeds weer terug.
Ik ben liefde, ik houd van alles wat ik zie en ervaar.
Zeg zachtjes tegen jezelf: ik hou van mezelf. Ik hou ook van alles wat ik fout doe, ik hou van alles wat me steeds maar weer niet lukt, ik hou van de dingen die ik niet kan. Ik ben liefde.
Zeg dan zachtjes in jezelf: Ik hou van jou. Ik hou van haar. Ik hou van hem. Ik hou van hen. Wie je ook bent, hoe je er ook uitziet, wat je ook gedaan hebt, wat je ook maar zegt: ik hou van je. Ik hou van je, hoe dan ook. Denk aan de mensen uit je dagelijkse leven – hou ze even in gedachten voor je en vertel ze: ik hou van jou.
Als je moeite hebt om dit helemaal te voelen, als je boos bent op jezelf bent of iemand anders en niet kunt vergeven: hou dan daarvan. Accepteer je zelf in je niet accepteren, hou van jezelf in je niet kunnen liefhebben, erken dat je een grens hebt gevonden, en voel liefde voor die grens. Je wilt misschien wel jezelf beschermen door die grens te voelen. Ook dat is een daad van liefde.. Die grens is er niet altijd, maar nu je hem heb gevonden; oké. Vertel jezelf: ik hou van de grenzen die mij beschermen, maar ik ben meer dan mijn grenzen. Mijn liefde gaat verder dan dat. Deze liefde is onbegrensd en omarmt ook alle grenzen.
Wat ik werkelijk ben is liefde, grenzeloze, onbeperkte, open liefde. Alle rollen die ik speel kunnen mij niet definiëren, alle oordelen die anderen over mij hebben kunnen mij niet inperken. Ik ben niet mijn naam, ik ben niet mijn geschiedenis, ik ben niet wat anderen over mij denken of zeggen, want ik ben liefde.
Alles wat ik zie of ervaar is een expressie van liefde zelf. Dit is mijn fundament, mijn basis, en alles wat verschijnt heeft daarom dezelfde smaak. De zoete smaak, de heerlijke smaak van liefde.