Aangezien alle verschijnselen tijdloos vrij zijn
is er niets dat gedaan zou moeten worden om ze
opnieuw te bevrijden door realisatie
Als ze niet al tijdloos vrij waren
zou realisatie ze niet vrij kunnen maken.
En als ze al vrij zijn
is er geen noodzaak om ze dat alsnog te maken.
Daarom, behandel ze niet alsof hun essentie
– die helemaal los staat van wel of geen realisatie –
kan worden gedefinieerd als gebonden of vrij.
Zelfs de gedachte dat vrijheid tot stand komt
door directe introductie is al misleidend
Je streeft er naar deze essentie
vrij te maken van datgene waar het door gebonden is.
Maar er is niets wat gedaan hoeft te worden
om het vrij te maken,
want onbelemmerd bewustzijn, dat nooit
als wat dan ook heeft bestaan,
brengt geen enkele dualiteit met zich mee
van iets dat moet worden gerealiseerd
en iemand die zich dat realiseert.
Er is gelijkheid
omdat er niets is wat door realisatie wordt verbeterd
of er slechter van af is door zijn afwezigheid,
en er is daarom ook geen enkele noodzaak
voor een of andere toevallige realisatie.
En omdat er nooit iets heeft bestaan
dat gerealiseerd moest worden,
aangezien de uiteindelijke aard van verschijnselen
voorbij het gewone bewustzijn ligt,
is spreken over “realisatie”
zelfs op het relatieve niveau
alleen maar misleidend.
Wat vanaf dit punt getoond kan worden
is dat wat zienswijze en meditatie overstijgt.
Niets hoeft te worden gedaan
wat betreft realisatie,
niets hoeft direct te worden geïntroduceerd
en geen enkele staat van meditatie hoeft te worden gecultiveerd.
Daarom is er de uitdrukking
“Het is niet relevant of je nu wel of niet
tot realisatie bent gekomen”.
Longchepa. Uit: de schatkamer van schriftelijke overdracht.
