Seng Tsan: absoluut vertrouwen

 

 

De Tao is de volmaakte weg; zij is niet moeilijk voor diegenen die niet gehecht zijn aan hun voorkeuren

Leef zonder verlangen en aversie en alles zal perfect helder zijn

Wanneer je echter ook maar een haarbreed onderscheid maakt worden hemel en aarde van elkaar gescheiden

Als je de waarheid volledig wilt zien moet je elk voor of tegen vermijden

Die twee steeds tegen elkaar afzetten is de belangrijkste ziekte van de geest

 

 

Als je de diepere betekenis niet werkelijk begrijpt verstoor je keer op keer voor niets je eigen gemoedsrust

De volmaakte weg is perfect als de uitgestrekte ruimte; niets ontbreekt, niets is overbodig

Maar omdat je selecteert en verwerpt kan je haar ware natuur niet zien

Raak niet verstrikt in de wereld, verlies jezelf niet in innerlijke leegte

Levend in eenheid en gelijkheid verdwijnt verwarring en tegenstrijdigheid als vanzelf

Als je probeert om innerlijke rust te vinden door alle activiteit stop te zetten zal het nog onrustiger worden

Hoe kun je eenheid herkennen als je vastgeplakt zit aan dualisme?

Als je de onderliggende eenheid niet diepgaand begrijpt val je terug op ontkenning en bevestiging

De ontkenning van de realiteit bevestigt haar; de bevestiging van leegte is haar ontkenning

Hoe meer je over deze dingen praat en nadenkt, hoe verder je verwijderd raakt van de waarheid

Stop met peinzen en praten en niets is nog onbegrijpelijk

Keer terug naar het allereerste begin en vind daar de betekenis van alles

Het najagen van dingen buiten ons doet ons vergeten waar het om gaat

Maar door het najagen van verlichting raak je het kwijt

Op het moment van diep inzicht overstijg je zowel verschijning als leegte

Door onwetendheid lijken beide te veranderen maar dat is maar schijn

Blijf niet zoeken naar de waarheid, geef gewoon je meningen op

Blijf niet steken in dualistische visies, let er op dat je ze niet achterna loopt

Zo gauw juist en onjuist verschijnen ontstaat er verwarring en raak je verdwaald in denken

Twee komt voort uit Een, maar klamp jezelf zelfs niet aan het Ene vast

Een onverstoorbare geest kan door geen van de tienduizend dingen in beweging worden gebracht

Als ze geen reactie bij je uitlokken zijn er ook geen tienduizend dingen

Het subject wordt uitgedoofd als het object niet langer bestaat; het object verdwijnt als het subject tot rust komt

Dingen zijn gedachten en gedachten zijn dingen

Weet dat hun onderling afhankelijk bestaan voorkomt uit de onderliggende leegte

In de ene leegte is er geen onderscheid tussen hen beide en ze bevatten elk alle verschijnselen

Hoe kan er nog een eenzijdige oordeel ontstaan als je geen onderscheid tussen beide maakt?

De Tao is kalm en ruimhartig, niets is daar gemakkelijk of moeilijk

Kleingeestige meningen zijn onbestendig, snel gegeven en snel verouderd

Er aan vast houden loopt nooit goed af – je wordt altijd de verkeerde kant op getrokken

Laat ze los en de zaken gaan hun eigen weg

Wat ze betekenen zie je wel maar onthoud je niet

Gehoorzaam de natuur der dingen en je bent in harmonie met de Tao

Kalm, gemakkelijk en onbekommerd

Als je mening vaststaat raak je de waarheid kwijt

Gedachten worden daardoor zwaarder en doffer en zijn helemaal niet gezond

Dan is je ziel verstoord – wat is dan het nut van eenzijdige en vooringenomen meningen?

Als je het pad van het ene voertuig wil volgen wees dan niet bevooroordeeld tegen de zintuiglijke wereld

Want als je die erkent en zonder vooroordeel aanschouwt is dat gelijk aan Verlichting

De wijzen handelen zonder zelfzuchtige motieven terwijl de onwetenden zichzelf vastbinden

Alle dingen zijn uiteindelijk even veel waard, maar de onwetenden verkiezen het een boven het ander

Het is hun eigen geest die zelf de illusies creëert die het probeert op te lossen

Is dat niet de grootste tegenstrijdigheid van allemaal?

De onwetenden kiezen voor rust of beweging, maar wie verlicht is heeft geen voorkeur of afkeer

De dualiteit van alle verschijnselen komt voor uit een geest die onderscheid maakt

Het zijn dromen, hallucinaties, bloemen in de lucht – waarom de moeite nemen die proberen te pakken?

Winst en verlies, juist en onjuist – weg ermee, voor eens en altijd!

Als het oog nooit meer zou slapen zouden ook de dromen ophouden

Als het bewustzijn vanuit Eenheid kijkt zijn alle dingen alleen maar zo, zoals ze zijn

De essentie van zo-heid is diep, sterk, onbewegelijk – het verkruimelt alle gehechtheid aan uiterlijkheden

Als de tienduizend dingen gezien worden in hun eenheid keren we terug naar de oorsprong

Als het subject verdwijnt verdwijnt daarmee ook alle meten en vergelijken

Dan is er een staat die niet te beschrijven valt

Beweging tot stilstand gebracht is niet-beweging; geen beweging betekent ook geen rust

Als de dualiteit verdwijnt verdwijnt uiteindelijk ook de eenheid

In het uiteindelijke zijn geen regels en verhoudingen

Ontwikkel een geest van gelijkmoedigheid en alle activiteit is gelijk aan rust

Angstige twijfels worden compleet uitgewist

Er blijft niets achter dat nog niet is opgelost,

Er is niets meer wat nog herinnerd moet worden

Alles is helder, leeg en functioneert als vanzelfsprekend

Hier stopt het denken – moeilijk te vatten voor de rede en de verbeelding

In het uiteindelijke is geen ander, geen zelf

Want de geest die in harmonie is met de Tao verliest alle belangstelling voor dualiteit en houdt die niet meer zelf in stand

Als je haar essentie wilt beschrijven is het beste wat je er over kunt zeggen: niet-twee

In dit niet-twee is niets afgescheiden of uitgesloten

Degenen die verlicht zijn hebben altijd en overal deze waarheid gezien

Daar is geen haast of traagheid; elk gedachte bevat tienduizend jaar

Je bent nergens en toch overal; het grenzeloze is recht voor je neus

Het kleinste is hetzelfde als het grootste als je niet langer door wanen wordt begoocheld

Het oneindige is maar klein wanneer je geen begrenzingen meer ervaart

Vorm is niet iets anders dan leegte, en leegte is niet verschillend van zijn

Pas als je deze waarheid begrijpt zie je alles helder

Het ene is aanwezig in alle dingen, alle dingen verblijven in het ene

Als je dat zelf volledig realiseert is er geen reden meer om je nog zorgen te maken over hun onvolmaaktheid

De geest van vertrouwen is onverdeeld; onverdeeld zijn leidt tot absoluut vertrouwen

Hier stopt de taal – er is geen sprake meer van verleden, toekomst of nu